არ მიყვარს ბიოგრაფიები, არ მიყვარს საკუთარ თავზე ლაპარაკი, მირჩევნია, როცა ჩემ შესახებ სხვები ლაპარაკობენ! არ მიყვარს, სხვას რომ რაიმე პერსონალურს ვანდობ, ამიტომ როცა კითხვას ჩაამთავრებთ, მიხვდებით, რომ ყველაფერი ვთქვი და ამავდროულად, არაფერი.

ეს უხილავი წრე ჩვენივე ბავშვობაში ყალიბდება და მისი დიამეტრი დამოკიდებულია იმ გარემოზე, სადაც ვიზრდებოდით

ჩვენი თვითშეფასება ყალიბდება ახალგაზრდობისას. ოჯახის, მეგობრებისა და საზოგადოების მხრიდან კრიტიკა ნელ-ნელა აშიშვლებს გრძნობებს. შედეგად, გვავიწყდება თავის ფასი, გვიქვეითდება თვითრწმენა, ცოტას ვფიქრობთ საკუთარ სურვილებზე და მივიჩნევთ, რომ არ ვიმსახურებთ იმას, რაც გვაქვს, ან იმას, რაც გვსურს, რომ გვქონდეს. ამის შესახებ წინა ნაწილში უკვე ვისაუბრეთ.

ფურცლის შუაში ჩამოუსვით ხაზი. მარცხენა მხარეს დააწერეთ “მე” და ჩამოთვალეთ ყველაფერი, რაც კი მოგაფიქრდებათ უახლოესი ორი წუთის განმავლობაში. ოღონდ, არ ითაღლითოთ. თუ ხელს სურს დაწეროს – “ჩერჩეტი” ან ” უიღბლო” – ასეც მოიქეცით, არ მოატყუოთ საკუთარი თავი.

დააკვირდით მიღებულ შედეგს. შეჩერდით ყოველ განსაზღვრებაზე – გააცნობიერეთ გრძნობა, რომელსაც თითოეული მათგანი აღგიძრავთ.

დახატეთ თქვენი ცხოვრება მდინარის სახით.

ხატვის პროცესში თავდავიწყებას უნდა მიეცეთ და წინასწარ არ უნდა იფიქროთ, თუ რა შეიძლება იყოს ტესტის სავარაუდო გასაღები.

გავიზარდეთ, გავხდით დამოუკიდებლები, მაგრამ ვაგრძელებთ დედის წესებით ცხოვრებას, ვერ ვაცნობიერებთ რა, თუ როგორ გვამუხრუჭებენ ისინი ჩვენს წამოწყებებში.