იყო და არა იყო რა, იყო ერთი ნაცრისფერი ქალაქი, ნაცრისფერი ხალხით და ნაცრისფერი ისტორიებით, ქალაქი სადაც ადამიანებს ერთმანეთის ცუდი ამბის გაგება უფრო უხაროდათ ვიდრე კარგის, სადაც ერთმანეთს ატყუებდნენ და სადაც სხვისი ცუდი ამბის სიხარულის შეგრძნებით ცხოვრობნენ.

შუაღამეს მაღვიძებს ტელეფონის ზარი, შეშინებულს გამეღვიძა, ის რეკავდა, ნამძინარევი ხმით მოვიკითხე.

მითხრა, რომ მშვიდობა ჰქონდა, უბრალოდ დამირეკა და უბრალოდ მომიკითხა, დავასრულეთ ლაპარაკი, ცოტა ხანში მოდის სმს, რომ მოვენატრე.

ძალიან მეუცხოვა, ასე არასოდეს იქცეოდა.

თეოს და გიგას ურთიერთობა წლებია გრძელდება, იყო დრო გიგას ძალიან მოსწონდა თეოსთან გატარებული ყოველი წამი, კარგად გძნობდა მასთან თავს და მეტი არაფერი, გიგა მამაკაცთა იმ კატეგორიას მიეკუთვნება რომელიც არ ფიქრობს დაოჯახებას, ვერ წარმოედგინა თავი დაქორწინებული და უღელში თავგაყოფილი მამაკაცის ამპლუაში.