მზის დაკოცნილი 

ჭორფლი (веснушки) – მოყავისფრო პიგმენტური ლაქები ჩვენ სხეულზე, რომელიც მზის სხივების ზემოქმედებით ჩნდება, უხშირესად გაზაფხულზე, როცა ულტრაიისფერი სხივების მოქმედება ზენიტშია და ქრება შემოდგომისას, ან არ ქრება და მუდმივად ჩვენთანაა. ჭორფლი ძირითადად სახეზეა: ცხვირზე, ლოყებზე და თვალების ირგვლივ, თუმცა ზოგჯერ მთელ სხეულსაც ფარავს.

არსებობს ღია ყვითლიდან მუქ ყავისფრამდე, დიდი და პატარა. მას სხვადასხვა საშუალებით ებრძვიან, არსებობს ბევრი კრემი, რომელიც მის მოცილებას გვპირდება, ან უბრალოდ აფერმკრთალებს ან ამასაც უბრალოდ გვპირდება.

მე ვარ ჭორფლიანი, ზამთარ-ზაფხულ, ჭირშიც და ლხინშიც. ადრე, როცა საკუთარი თავის შეცნობა/დამკვიდრების ასაკში ვიყავი, ეს ერთგვარ დისკომფორტს მიქმნიდა, ნაკლად მივიჩნევდი და მის მოცილებას ვცდილობდი კრემებით, პილინგით, ხალხური რეცეპტებით… ერთადერთი ღამურის სისხლის წასმა არ მიცდია, ამბობენ ეფექტურიაო, მაგრამ ვერც ღამურა გავიმეტე საამისოდ და არც მიღირდა.

ბევრი ვიცი დღემდე რომ წვალობს, ბევრი ამაყობს, ზოგს მოსწონს და ზოგს – არა. მე მეუბნებიან გიხდებაო, თუმცა უჭორფლოდ არავის ვახსოვარ და ვინ იცის… ჭორფლი უხშირესად წითურ, თეთრკანიან ადამიანებს აქვთ.

პირველი, ვინც ჭორფლზე მახსენდება, პეპი გრძელი წინდაა, მეორე – ლინდსი ლოჰანი,

ორივე მომწონს…

ზოგი ადამიანი იმდენადაა ჭორფლზე შეყვარებული, რომ იხატავს, ან წვრილად დახვრეტილი გადასაფარებლით ირუჯება თურმე… ვინც რა უნდა თქვას და როგორც უნდა შეხედოს ამ საკითხს, ჭორფლიანი ადამიანი მასისგან გამორჩეულია და ეს უკვე კარგია.

თურმე ჭორფლიანების ჩემპიონატიც არსებობს, თუ ვინმე მონაწილეობას გადაწყვეტთ, ჯერ ამ გოგოს შეეჯიბრეთ! : )